(beeld: Minke Pettersson)
The Pigeons Crew is een naam die best wel nieuwsgierig maakt. Hoe zijn jullie ontstaan, en waarom hebben jullie precies die naam gekozen?
Die vraag krijgen we best wel vaak. The Pigeons Crew is ontstaan tijdens danslessen bij het HipHopHuis, waar we elke keer met dezelfde groep bij dezelfde freestyle classes waren, die werden gegeven door Shay. In die lessen ontstond er al snel een connectie, een klik tussen de verschillende leden van de groep. Dat zorgde ervoor dat we ook buiten de lessen om samen gingen dansen, buiten, in de stad – vooral op het plein voor Rotterdam Centraal. Dus daar begint het verhaal – dat we veel buiten dansten. Op een gegeven moment kwam één van de leden van de crew met een grappige foto van een groep duiven, en toen was de link gelegd – zo van ‘dat zijn wij eigenlijk ook een beetje, een soort duiven die hun ruimte pakken in de stad’. De naam begon dus als grap, maar we zijn er inmiddels bekend mee geworden – we hebben zowel in Nederland als in het buitenland battles gedaan, en zijn inmiddels één van de bekendste crews van Nederland. Dus we blijven The Pigeons Crew.
Hoe zouden jullie je stijl omschrijven? Wat of wie inspireert jullie?
Freestylen betekent dat je geen vaste choreografie volgt, maar meer improviseert. Binnen de crew hebben veel mensen hun eigen stijl – bijvoorbeeld popping of B-boy. Het is belangrijk dat je de basis van je stijl goed beheerst – ikzelf heb bijvoorbeeld eerst lessen in gevolgd in popping, om zo de basics en de foundations goed te krijgen – om je van daaruit verder te ontwikkelen; en dat hebben we gedaan in de classes bij Shay. Wat daarbij mooi is is dat we elkaar dus vanaf het begin hebben meegemaakt, en dat we hebben kunnen zien hoe iedereen is gegroeid, als artiest en als persoon.
Jullie hebben je basis in Rotterdam. Wat vindt je als streetstyle danser (en als bewoner?) positief aan de stad? Waar zijn er goede plekken voor jullie? En wat zou er beter kunnen?
Ik woon zelf in Rotterdam, en wat ik heel mooi vind aan de stad is dat hier veel verschillende culturen wonen, en dat er ook steeds meer respect is voor elkaar; er is steeds meer onderling bewustzijn, bijvoorbeeld over discriminatie en hoe we dat aan moeten pakken. Want we moeten respect voor elkaar hebben, wat je ook doet, of je nou schoonmaker bent, of danser, of advocaat – en in Rotterdam is dat steeds meer in balans.
En het nieuwe beeld voor het Centraal Station, van een jonge vrouw van kleur (Moments Contained van Thomas J Price, red.), dat vind ook echt iets positiefs, iets waarin ik me vertegenwoordigd voel.
Wat beter kan is de begeleiding van jongeren; veel jongeren weten niet goed waar ze heen moeten met hun leven, en daar zou meer voor nodig zijn: meer plekken, meer begeleiding, meer activiteiten.
Voor dansers is hier het op zich best goed geregeld. Er zijn zeker wel goede plekken in de stad, ook buiten – daar zijn we zelf ook begonnen met dansen. Maar nu we volwassener en professioneler zijn, en dus serieuzer – in een zaal – willen trainen, lopen we wel tegen een probleem aan. Want er zijn niet veel ruimtes, en de ruimtes die er zijn, die zijn vaak duur. We kunnen wel gebruik maken van het HipHopHuis, soms van de SKVR, of trainen bij de coaches van de crew – maar ook niet altijd; en dat ondanks dat de stad graag verschillende culturen wil stimuleren. Dat is vooral jammer als je verder wil groeien, en daarom willen we ook onze eigen plek opzetten – waar we zelf kunnen trainen, maar ook voor anderen.
Spike Lee maakte Do the Right Thing in 1989, maar in de film komen veel issues langs die ook nu nog actueel zijn – hoe rijkere mensen de minder rijke ‘wegdrukken’ uit oude stadswijken, racisme en politiegeweld, hoe het leven in de stad steeds warmer wordt en wat dat met mensen doet. Zijn daar dingen bij die jullie ook herkennen?
Ja, racisme is zeker een thema dat we herkennen, en daarom vinden we het ook goed dat de film vertoond wordt – zodat mensen meekrijgen wat wij meemaken. Want racisme is iets wat toch diep in de samenleving in zit – al wordt het wel minder, en is het inmiddels ook meer bespreekbaar.
En inderdaad is een huis vinden in Rotterdam lastig, zeker als danser. Als je jong bent wil je meer investeren in je carrière, en dat laat soms niet veel tijd, geld en ruimte om heel druk met wonen bezig te moeten zijn.
En, last but not least, want we zijn toch een filmfestival: in Do the Right Thing is muziek heel belangrijk, en dans ook. Is er een film die jullie daarover als tip willen geven – en welke?
Ik heb niet meteen een film in gedachten, maar het zou goed zijn als er een keer een film wordt vertoond over wat vrouwen meemaken als ze laat op straat lopen, en waar ze allemaal rekening mee moeten houden. Dat je ’s avonds toch nog steeds niet veilig bent – ikzelf ga liever toch ook niet ’s avonds trainen, of laat nog even een frietje halen op de hoek. Als die film nog niet bestaat, dan zou die gemaakt moeten.